Αυτός ο χρόνος μου φέρνει ασταμάτητες απογοητεύσεις και στεναχώριες καθημερινά.
Δεν προλαβαίνω να αντιληφθώ την μία, μου 'ρχεται μια άλλη.
Άρχισα να ανησυχώ για την απάθεια με την οποία τις αντιμετωπίζω και την στοικότητα που τις περιμένω. Γιατί τις περιμένω. Ξυπνάω το πρωί και σκέφτομαι, Θέε μου, μη μου δώσεις κάτι που δεν μπορώ να αντέξω. Δεν έχω παράπονο. Μέχρι στιγμής όλα αντέχονται. Πονάνε φυσικά. Ουρλίαζεις από τον πόνο και την αγανάκτηση μέσα σου. Την απογοήτευση από τα πιό αγαπημένα σου πρόσωπα.
Όλα τα αρσενικά της οικογένειας, μου φαίνεται τρελάθηκαν.
Τι μας ψεκάζουν απορεί η Μ. και γιατί πιάνει μόνο στους αρσενικούς; Θελω και εγώ να βγώ από τον εαυτό μου. Να κάνω ότι μου γουστάρει και να μή δίνω λογαριασμό σε κανέναν.
Ψεκάστε καλέ και εμένα λίγο παραπάνω να τσαμπουκαλευτώ λιγάκι.
Ψεκάστε με...
