Παρασκευή 29 Απριλίου 2011
μούφα Άνοιξη
Εγώ δεν είμαι ποιητής - Νίκος Παπάζογλου
μια ανάμνηση, ένα σφίξιμο στο στομάχι, μια πίκρα στο στόμα.
εισιτήρια καλοκαιρινής συναυλίας.
Ψεύτικοι και ψεύτες άνθρωποι με μαγιό και αλατισμένα σώματα, το φιλί του Ιούδα..
Τα εισιτήρια, σάπια χαρτιά μέσα σε χρωματιστό κουτί σκονισμένο απ' τα χρόνια.
Ψεύτικοι και ψεύτες άνθρωποι με κασκόλ και ομπρέλες ακόμη τριγύρω, ο Ιούδας διακοπές στις Μπαχάμες, αναρτεί φωτογραφίες στο προσωπικό του προφίλ στο φεισμπουκ.
Κάτασπρα, δυνατά δόντια που κατασπαράζουν τα 30 αργύρια.
Καλή επΑνάσταση ρε!
πσ: πότε σκ*τά θα "έρθει" φέτος η άνοιξη? Το καλοκαίρι? άι σικτίρ!
Πέμπτη 21 Απριλίου 2011
Τρίτη 19 Απριλίου 2011
Παρασκευή 15 Απριλίου 2011
"μου την δίνει"
Πέμπτη 14 Απριλίου 2011
ἔσσεται ἦμαρ
Δεν ξέρω τι με στεναχωρεί τελικά πιό πολύ..
Η γενική κατάσταση της χώρας και της ζωής μου ή το γεγονός ότι δεν μπορώ να κάνω ΤΙΠΟΤΑ για να την καλυτερέψω?
Ανήκω στους "επαναστάτες" του καναπέ, στους "ρομαντικούς" των blogs, στους αντιδραστικούς των "καφενείων".
Όταν όμως ξαπλώνω το βράδυ στο μαξιλάρι μου, σκέφτομαι όλα αυτά που δεν μπορώ να κάνω τελικά και βυθίζομαι στον ύπνο (του δικαίου).
Αύριο, αύριο ίσως να σκεφτώ κάτι καλύτερο...
Η γενική κατάσταση της χώρας και της ζωής μου ή το γεγονός ότι δεν μπορώ να κάνω ΤΙΠΟΤΑ για να την καλυτερέψω?
Ανήκω στους "επαναστάτες" του καναπέ, στους "ρομαντικούς" των blogs, στους αντιδραστικούς των "καφενείων".
Όταν όμως ξαπλώνω το βράδυ στο μαξιλάρι μου, σκέφτομαι όλα αυτά που δεν μπορώ να κάνω τελικά και βυθίζομαι στον ύπνο (του δικαίου).
Αύριο, αύριο ίσως να σκεφτώ κάτι καλύτερο...
Πέμπτη 7 Απριλίου 2011
Βιογραφικό Σημείωμα
Εν μέσω κρίσης και παράκρουσης, χρόνια τώρα. Κοιμάμαι και ξυπνάω σκεπτόμενη, τι θα κάνω στη ζωή μου, ώστε να έχω ένα ασφαλές μέλλον.
Δεν ξέρω ποιά απο τις 2 λέξεις είναι πιο αστεία. Η λέξη "ασφάλεια" ή "μέλλον".
Μεγαλωμένη στην γενιά των 77άριδων, έχω γνωρίσει την αλάνα, το τζαμί, την φέτα με το βούτυρο για κολατσιό αλλά και το κινητό τηλέφωνο, το φέισμπουκ, μσν, dsl, ram, rom, ΔΝΤ και ότι άλλο ακρωνύμιο συνέβαλε στην τεχνολογική (υπό)ανάπτυξη της εποχής.
Με προίκα 2 ξένες γλώσσες, πτυχίο στην πληροφορική και στην γραφιστική, 2 σετ πετσέτες μπάνιου και 3 σετ σεντόνια. Εργασιακή και εργασιομανιακή εμπειρία ανήκω στους μακροχρόνια εξερευνητές για μια δουλειά που θα ανταποκρίνεται στις γνώσεις μου, στις ανάγκες μου και ώ τι εγωιστικό να μου αρέσει κιόλας..Σε ΜΙΑ δουλειά που θα μου αποφέρει τα 600 Ευρώ που, κερδίζω τώρα κάνοντας 3 διαφορετικές εργασίες.
Είμαι συνηθισμένη να καταπιέζω τα θέλω μου, τα συναισθήματά μου, να ελαχιστοποιώ τις ανάγκες μου, να δέχομαι στοϊκά ότι συμβαίνει γύρω μου. Αποδέχτηκα το γεγονός ότι, ό,τι όνειρα σκάλιζα στο ξύλινο προσκέφαλο του κρεββατιού μου, ως έφηβη δεν θα πραγματοποιηθούν ποτέ. Μέχρι πρότεινως ήλπιζα, τώρα όχι πια.
Εν κατακλείδι(πάντα ήθελα να χρησιμοποιήσω αυτή την έκφραση), θεωρώ πως είμαι το ιδανικό λίπασμα για τον κόσμο αυτόν. Για την κοινωνία αυτή. Χόμπυ δεν μου επιτρέπεται να έχω, απαιτήσεις πια, δεν έχω οπότε θα μείνετε ευχαριστημένοι από μενα.
Με εκτίμηση
οκ
Ελένη Βιτάλη- Κιβωτός
Δεν ξέρω ποιά απο τις 2 λέξεις είναι πιο αστεία. Η λέξη "ασφάλεια" ή "μέλλον".
Μεγαλωμένη στην γενιά των 77άριδων, έχω γνωρίσει την αλάνα, το τζαμί, την φέτα με το βούτυρο για κολατσιό αλλά και το κινητό τηλέφωνο, το φέισμπουκ, μσν, dsl, ram, rom, ΔΝΤ και ότι άλλο ακρωνύμιο συνέβαλε στην τεχνολογική (υπό)ανάπτυξη της εποχής.
Με προίκα 2 ξένες γλώσσες, πτυχίο στην πληροφορική και στην γραφιστική, 2 σετ πετσέτες μπάνιου και 3 σετ σεντόνια. Εργασιακή και εργασιομανιακή εμπειρία ανήκω στους μακροχρόνια εξερευνητές για μια δουλειά που θα ανταποκρίνεται στις γνώσεις μου, στις ανάγκες μου και ώ τι εγωιστικό να μου αρέσει κιόλας..Σε ΜΙΑ δουλειά που θα μου αποφέρει τα 600 Ευρώ που, κερδίζω τώρα κάνοντας 3 διαφορετικές εργασίες.
Είμαι συνηθισμένη να καταπιέζω τα θέλω μου, τα συναισθήματά μου, να ελαχιστοποιώ τις ανάγκες μου, να δέχομαι στοϊκά ότι συμβαίνει γύρω μου. Αποδέχτηκα το γεγονός ότι, ό,τι όνειρα σκάλιζα στο ξύλινο προσκέφαλο του κρεββατιού μου, ως έφηβη δεν θα πραγματοποιηθούν ποτέ. Μέχρι πρότεινως ήλπιζα, τώρα όχι πια.
Εν κατακλείδι(πάντα ήθελα να χρησιμοποιήσω αυτή την έκφραση), θεωρώ πως είμαι το ιδανικό λίπασμα για τον κόσμο αυτόν. Για την κοινωνία αυτή. Χόμπυ δεν μου επιτρέπεται να έχω, απαιτήσεις πια, δεν έχω οπότε θα μείνετε ευχαριστημένοι από μενα.
Με εκτίμηση
οκ
Ελένη Βιτάλη- Κιβωτός
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)