μετά από αρκετό καιρό και διαβάζοντας τις τελευταίες αναρτήσεις μπορώ να πώ με σιγουριά ότι ο μεγάλος πόνος, πέρασε...
Προσπαθώ να αναστήσω την ο...αυτή ντε, που έθαψα με το ζόρι καιρό πριν...
ελπίζω να μην είναι πολύ αργά...
θα της βάλω χρωματιστά καινούργια ρούχα να φορέσει, θα την βάψω και θα την χτενίσω όμορφα..θα την κεράσω ένα ποτό και ένα τσιγάρο και ελπίζω να βρεί την δύναμη να με συγχωρέσει που την πλήγωσα τόσο...
καλή μου, ο.. έλα πίσω και εγώ δεν θα σε ξαναπονέσω..έλα και θα σου τραγουδάω κάθε μέρα τα αγαπημένα σου τραγούδια, θα χορεύουμε πάλι μπροστά στον καθρέφτη και μόνο θα γελάμε..και άν ξανάρθουν δάκρυα, θα τα αφήνουμε να κυλούν στα μάγουλα και όχι στην ψυχή... καλή μου, ο;;;
