Σε χρωματικό λήθαργο

Τις τελευταιες μέρες τα χρωματα έχουν γίνει ένα τουρλού...
μια μουτζόυρα....
πρέπει να καθαρίσω την παλέτα και να τα βάλω πάλι στη σειρά...
που θα πάει...

Να θυμηθώ να αγοράσω μελιντζάνες και κολοκυθάκια...
...ωραία ιδέα το τουρλού για την Δευτέρα....

Μαύρο

αγαπημενο μου;;;
εδω ειμαι...εδω...οτι θελεις απο μένα...στο δύσκολο τουτο κοσμο που όλοι υποφερουμε, πιστεψε με..αφήνω ολα τα τ΄άλλα στο πλάι για σενα. μιά λέξη πες μου και έρχομαι σε σένα...μια λέξη...μια συλλαβή....μη φοβάσαι!
Εγώ θα παλέψω με τους δράκους...εγώ με τους δαίμονες...Δώσε μου μόνο εσύ την άδεια...
Ακούς μικρό μου; μή φοβάσαι...εδώ είμαι εγώ...

Παράνοια και απόψε...Υποκατάστατα χαράς όλα τριγύρω...

μή φοβάσαι! είμαι δίπλα σου!

Distance it is no real friend, and time will take its time
And you will find that in the end it brings you near a lonely sailor
But when you take me by your side, you love me warm, you love me
And I should've realized I had no reason to be frightened

Comfortably numb

Αναμνήσεις απόψε..Μυρωδιές και λέξεις ανθρώπων που χάθηκαν στο παρελθόν!
Όλοι έχουν αφήσει ένα σημάδι στη ζωή μου...Όλοι ανεξαιρέτως! Αγαπημένα και λιγότερο αγαπημένα πρόσωπα πέρασαν από την κουβέντα μου....
Η "μικρή" μου, μάρτυρας την παράνοιάς μου και πάλι....
Απίστευτα τσιγάρα και ποτά να συνοδεύουν την κουβέντα, λες και αυτά θα βοηθούσαν στην επιβράδυνση των χρόνων που φεύγουν και το συνειδητοποιείς μόνο όταν μιλάς για τα παλιά....

Αναμνήσεις που προσπαθούν να καλύψουν το κενό που ύπάρχει τώρα, αναμνήσεις που έρχονται να θυμήσουν ότι υπήρξα...Αναμνήσεις που δεν λένε όμως σε ποιό σημείο έχασα τον δρόμο...
Κάπου εκεί ανάμεσα η δική σου γεύση... το δικό σου χρώμα...
Πάντα κόκκινο, όποια μορφή και εθνικότητα αν είχες..όποια γλώσσα κι αν μιλούσες, ήσουν πάντα το κόκκινο....το κόκκινο του κρασιού, του έρωτα, του πάθους, του σαγαπώ..

Δεν θα αφήσω ποτέ να φύγεις από μέσα μου... Άκου τι σου αφιερώνω απόψε!

When I was a child I had a fever.
My hands felt just like two balloons.
Now I got that feeling once again.
I cant explain, you would not understand.
This is not how I am.
I have become comfortably numb.

Pink Floyd- Comfortably numb

Cos I know I’ve got to say, GoodBye

I’m thinking of you
In my sleep
They’re not good thoughts
The worst kind of sad
I’ve noticed things
Cannot be repaired
When I wake up
I’ll be in despair

Σιωπή

Σιωπή
Σου μιλάω ρε γμτ! Σου μιλάω γιατί δεν απαντάς;
Πότε δεν απαντάμε σε κάποιον που μας απευθύνει τον λόγο;;;
Πότε;;; Μίλα μου!

Δώσε μου ένα λόγο να μην με νοιάζει ή πες μου ένα ψέμα να συνεχίσω να υπάρχω για σένα...ένα ψέμα να αποκοιμηθώ;

Στις βραδινές περιπλανήσεις μας
μες στης πόλης τον αχό
τις θαμπές φωνές των άγνωστων
σκορπάει ο αέρας εκεί κι εδώ

Και μετά δεν μιλάμε πολύ
γιατί το όνειρο ζει στη σιωπή
Με το βλέμμα στους περαστικούς
να ‘χα χίλιες σιωπές να ακούς

Στίχοι: Νίκος Ζούδιαρης
Μουσική: Νίκος Ζούδιαρης
Πρώτη εκτέλεση: Ελένη Τσαλιγοπούλου

Προφιτερόλ

Τα χρώματα σήμερα ολημερίς και όπως φαίνεται οληνυχτίς κινούνται στους τόνους του κόκκινου...
Άλλες φορές ερωτικά κόκκινα, άλλες επικίνδυνα στα όρια της τρέλλας..
Τα ερωτικά κόκκινα λένε:
Σ΄ακούω στο κεφάλι μου να με καλείς! Πως να έρθω να σε βρώ; Που να πάω να σε ζητήσω;
Θα σε γνωρίσω αν σε δώ;;

Απαισιοδοξία....Τα επικίνδυνα κόκκινα
Μάλλον θα ήθελα να με καλείς..μάλλον θα ήθελα να έρθω να σε βρώ...Εσύ δεν με θυμάσαι! Εγώ σίγουρα θα σε γνωρίζα! Δεν ξεχνιούνται τα μάτια φωτιά.
Τα μάτια που τόσες φορές ονειρέυτηκα μα ποτέ δεν είχα... Παράνοια!

Καίει το πρόσωπο...πονάει το σώμα...η σκέψη σου!

Προφιτερόλ με σοκολάτα για να ξεχάσω τα χρώματα!

Αφιερωμένο τραγουδάκι για να κοιμηθείς...


And when the storms have died away
Only truth will live to say it's you
It's only because of you
And when the darkness flies away
Only love will shine to say it's true
It's only because of you

roger hodgson - only because of you

Τσατίστηκα!

"Νύχτες δίχως όνομα νύχτες χωρίς σκοπό
χαμένοι από χέρι χαμένοι και οι δυο
ανόητες αγάπες ανόητα φιλιά
λόγια, λόγια, λόγια, λόγια ψεύτικα"

Και ακόμη περισσότερο αυτό που με πειράζει, είναι την απουσία σου,
πως πάω να συνηθίσω!
>>γμτ<<

Κρέπες

Καλή εβδομάδα ματάκια μου!!

Σε σκέφτηκα μια στιγμούλα και γέμισε ο τόπος χρώματα και γεύσεις!
Γεύσεις από κρέπα με σοκολάτα και μπισκοτάκι, ανακατεμένες με το ουίσκι που έπινες πρίν, το τσιγάρο που κάπνισες...
Χρώματα κόκκινα σε όλες τις αποχρώσεις.
Κόκκινα του έρωτα, του πάθους, του κινδύνου!

Και εκεί που ταξίδευα στο κόκκινο, χτύπησε το τηλέφωνο!

Κι έρχομαι μοναχά να σ' αγκαλιάσω

Ευχαριστώ Θωμαίτσα μου, που μου "΄μαθες" το
παρακάτω υπέροχο κείμενο!!

Κι έρχομαι μοναχά να σ' αγκαλιάσω και να κλάψω αδελφέ μου,
όπως ο ερωτευμένος που γυρνάει από χρόνια στην καλή του,
και μ' ένα του φιλί, της λέει όλα τα χρόνια που περίμενε,
κι όλα τα χρόνια που τους περιμένουν, πέρα απ' το φιλί τους.

ΑΠΑΓΓΕΛΕΙ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ
Η καρδιά μου είναι τώρα ένα φαρδύ χωματένιο τσουκάλι,
που μπήκε πολλές φορές στη φωτιά,
που μαγείρεψε χιλιάδες φορές για τους φτωχούς
για τους ξωμάχους, για τους περατάρηδες
για τους εργάτες και για τις πικρές μανάδες τους,
για τον πεινασμένο ήλιο, για τον κόσμο-ναι για όλο τον κόσμο
ένα φτωχό, καπνισμένο μαυρισμένο τσουκάλι,
που κάνει καλά τη δουλειά του.
Και τούτο το τσουκάλι βράζει, βράζει τραγουδώντας

Για σένα

Αυγερινέ και Πούλια ψηλά που ξαγρυπνάτε
κι αθώα νυχτοπούλια στον ύπνο ελάτε.
Μιλήστε μου για κείνη, πέστε μου πως περνά
αγάπη που δεν σβήνει, καημός που τυραννά.

Αυγερινέ και Πούλια ψηλά που ξαγρυπνάτε
κι αθώα νυχτοπούλια στον ύπνο ελάτε.
Πείτε μου για τον κόσμο, ποιο κάρμα κυβερνά
τη μοίρα ποιος ορίζει, τον πόνο ποιος γεννά;

Εσείς που δεν φοβάστε σκοτάδι και συνήθεια
τη σκέψη μου φορτίστε, αδειάστε μου τα στήθια.
Πουλιά που τριγυρνάτε στη μαύρη ερημιά
στον ύπνο μου ελάτε σαν όνειρα γλυκά.

Στίχοι: Αγάπιος Αγαπίου
Μουσική: Γιάννης Καρασάββας
Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Λιδάκης

Στίχους, σου αφιερώνω χωρίς εσύ να το γνωρίζεις...
Λόγια που ποτέ δεν θα μπορέσω να σου πώ....

Χαμογελάς;;

Χαμογέλα, να σ΄ακούω!

Στείλε μου μήνυμα

Το τασάκι αποτσίγαρα γεμάτο
κι ένα μπουκάλι που το ήπιες ως τον πάτο
η τηλεόραση ένα σίριαλ να παίζει
κι εσύ γερμένη πάνω στο τραπέζι

Λες στη μοναξιά θα ζήσω και στην ερημιά
να μη μ' αγγίζει η βουή αυτού του κόσμου
η άνοιξη μου ήταν μια
κι ένα το φως μου

Στείλε μου μήνυμα χρόνια το περιμένω
την ερημιά που λες κι εγώ την υπομένω
στείλε μου μήνυμα πάντα σε περιμένω

Είναι μεσάνυχτα κι εσύ σαν χθες σαν πέρσι
για έξω ντύθηκες σ' αρέσει δε σ' αρέσει
ίσκιος στη νύχτα κι όλο βρέχει κι όλο βρέχει
ψάχνεις βιτρίνα το είδωλο σου να αντέχει
Στίχοι: Γιάννης Περίδας
Μουσική: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Back to you

Κάλιο αργά, παρά αργότερα!