Comfortably numb

Αναμνήσεις απόψε..Μυρωδιές και λέξεις ανθρώπων που χάθηκαν στο παρελθόν!
Όλοι έχουν αφήσει ένα σημάδι στη ζωή μου...Όλοι ανεξαιρέτως! Αγαπημένα και λιγότερο αγαπημένα πρόσωπα πέρασαν από την κουβέντα μου....
Η "μικρή" μου, μάρτυρας την παράνοιάς μου και πάλι....
Απίστευτα τσιγάρα και ποτά να συνοδεύουν την κουβέντα, λες και αυτά θα βοηθούσαν στην επιβράδυνση των χρόνων που φεύγουν και το συνειδητοποιείς μόνο όταν μιλάς για τα παλιά....

Αναμνήσεις που προσπαθούν να καλύψουν το κενό που ύπάρχει τώρα, αναμνήσεις που έρχονται να θυμήσουν ότι υπήρξα...Αναμνήσεις που δεν λένε όμως σε ποιό σημείο έχασα τον δρόμο...
Κάπου εκεί ανάμεσα η δική σου γεύση... το δικό σου χρώμα...
Πάντα κόκκινο, όποια μορφή και εθνικότητα αν είχες..όποια γλώσσα κι αν μιλούσες, ήσουν πάντα το κόκκινο....το κόκκινο του κρασιού, του έρωτα, του πάθους, του σαγαπώ..

Δεν θα αφήσω ποτέ να φύγεις από μέσα μου... Άκου τι σου αφιερώνω απόψε!

When I was a child I had a fever.
My hands felt just like two balloons.
Now I got that feeling once again.
I cant explain, you would not understand.
This is not how I am.
I have become comfortably numb.

Pink Floyd- Comfortably numb