Όταν ήμουν μικρή, τα καλοκαίρινα βράδια καθόμασταν με την αδερφή μου στο μπαλκόνι και χαζέυαμε τους περαστικούς.. Θυμάμαι ένα καλοκαίρι που η μαμά μας έβαψε το δωμάτιό μας ροζ. Ένα ρόζ, χτυπητό, χαρούμενο! Σαν κάτι παγωτά που υπήρχαν τότε η Τρελοπατούσα ή κάπως έτσι.. Είχε περισσέψει που λές, ένα κουτάκι μπογιά και την είχε αφημένη στο μπαλκόνι.. Η μαμά στην κουζίνα, μουσική των Foreigner και εμείς στο μπαλκόνι να σκεφτόμαστε την επόμενη σκανταλιά.
Με ξυλάκια από σουβλάκι, βουτηγμένα στην ρόζ μπογιά, αλλάξαμε την όψη του μπαλκονιού. Γέμισε ο τοίχος ρόζ σχέδια και μουτζούρες. Φυσικά υπογραφή του έργου, με παιδικά ορνιθοσκαλίσματα και νά η απάντηση στο τραγούδι που έπαιζε ως μουσικό χαλί στο έργο μας...
Να τί είναι αγάπη..
Ρόζ σχέδια στον τοίχο... Καρδούλες ζωγραφισμένες όπου σταθείς και όπου βρεθείς, ονόματα γραμμένα με ρόζ χρώμα στην ψυχή.
Foreigner - I wanna know what love is
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου