με βάρκα την ελπίδα....

Μέρα με τη μέρα συνειδητοποιώ την έννοια μου ώς άνθρωπος..
'Ανθρωπος=άνω- θρώσκω= Κοιτάω ψηλά...Εξελίσσομαι..Άλλες φορές για καλό, άλλες φορές για κακό, αλλά δεν βαριέσαι...μέσα στο παιχνίδι είναι όλα...
Εδώ στο άγνωστο είναι ήσυχα..Δεν χρειάζεται να σκέφτεσαι, δεν χρειάζεται να νιώθεις, δεν χρειάζεται να νοιάζεσαι και να σε νοιάζονται...Είσαι εσύ και εσύ...και το πολύ πολύ κάποιος γνωστός που έχει καταφέρει να σε βρεί στο άπειρο άγνωστο.. Αναλαμπές και αναμνήσεις σε περιτριγυρίζουν, απορίες που δεν πρόκειται να απαντηθούν ποτέ..Μέχρι να ξαναβρείς τον δρόμο σου προς την πραγματικότητα...

Οι κυνικοί, ξέρεις είναι αυτοί που πονάνε περισσότερο...Έτσι για να το ξέρεις..

Το τραγούδι που ακούω σήμερα δεν ταιριάζει με την περίπτωση, αλλά ταίριαζε κάποια στιγμή του ανωθρωσκισμού μου...
Άκου το...

Όλγα

Έπεσα χθες μέσα σε θάλασσες παλιές
μέσα σε κρύα πρωινά και σ' εκδρομές
έπεσα χθες μέσ' στου μυαλού μoυ τις σκιές
κι εσύ μoυ έγνεφες και μoυ 'λεγες μηv κλαις

Στίχοι: Γιώργος Μουκίδης
Μουσική: Γιώργος Μουκίδης
Πρώτη εκτέλεση: Νότης Σφακιανάκης