Στις απεγνωσμένες προσπάθειες να κοιμηθώ τα βράδια, έχω μετρήσει κάθε λογής τετράποδο να πηδάει φράχτες και να τρέχει σε λιβάδια.. έχω μετρήσει χρωματιστά κοχύλια σε παραλίες, έχω πεί ανάποδα την αλφαβήτα σαν δαιμονισμένη αλλά μάταια! Ο ύπνος δεν έρχεται...Ή έρχεται και είναι τόσο ανάποδος που καλύτερα να μη κοιμόμουν.
Τις τελευταίες μέρες ανακάλυψα ένα κόλπο. Δεν πιάνει πάντα, αλλά τις περισσότερες φορές με βγάζει ασπροπρόσωπη δηλαδή με μικρότερους μαύρους κύκλους.
Θυμάμαι περιστατικά του παρελθόντος μου. όχι του κοντινού παρελθόντος, είναι τόσο φορτισμένο και ταράζομαι.. Του μακρινού, τότε που ήμουν 10, 11, 13..Καθώς τα φέρνω στο μυαλό μου, ηρεμώ και σε σύντομο διάστημα με παίρνει ο ύπνος...Αν δεν γίνει, απλά συνεχίζω τις "εξορμήσεις" στα παιδικά μου χρόνια.
Στη χθεσινοβραδινή εξόρμηση, θυμήθηκα διάφορα περιστατικά αλλά αυτό που μου έκανε φοβερή εντύπωση, είναι ότι σε κάθε φάση της ζωής μου, θυμάμαι τι παπούτσια φορούσα!
Μπορεί να μή θυμάμαι φάτσες, ονόματα, ημερομηνίες αλλά θυμαμαι τα παπούτσια μου. Υπάρχει κάποια ψυχιατρική ή ψυχολογική εξήγηση για το φαινόμενο αυτό;
συνεχίζεται..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου