Δύσκολη νυχτιά και απόψε...

Είναι κάτι βράδια που καταστρέφουν όλα όσα έχτισα την ημέρα...Σήμερα είναι μια τέτοια νυχτιά...
Θέλω να κοιμηθώ για να μη σκέφτομαι αλλά η αϋπνία είναι φιλενάδα της μοναξιάς μου και τα πίνουν απόψε..Πίνουν το λευκό κρασί που άνοιξα τις προάλλες για το μαγείρεμα...Ένα λευκό Μπουτάρης... Πήραν και τα καλά μου τα ποτήρια! Κάθονται στον καναπέ...στα σκοτεινά...Μόνο με το φώς των κεριών και του φεγγαριού που λες και είναι βαλτό σκαλώνει κάθε βράδυ στο παράθυρό μου...Κάθονται που λες και τα λένε...και λένε..και λένε...Και ενώ ήμουν μια χαρά αδιάφορη όλη μέρα, με τσιτώνουν που δεν ακούω τι λένε...Λέξεις πιάνω στον αέρα...Για σένα λένε...Λένε ότι είσαι καλά. Ότι δεν με χρειάζεσαι..Κι άλλα...Δεν ακούω...Ψιθυρίζουν...Μόλις πάω να πλησιάσω, αλλάζουν θέμα...Μιλάνε για τα ριχτάρια μου που θέλουν πλύσιμο για το Πάσχα, για την αυριανή δουλειά...Για το σιδέρωμα..
Με κοιτούν υποτιμητικά..Μμμμ..να την..δες την, λέει η μια στην άλλη με ύφος.. Κλειδώνομαι στην κρεββατοκάμαρα...Κουκουλώνομαι στο πάπλωμα...
Βάζω το σώμα μου για ύπνο..Καληνύχτα!

Και η Κυριακή αργεί ακόμη ζουζούνα μου!