Σε άδειο θέατρο χωρίς τους θεατές μέσα στη νύχτα σαν καράβι ταξιδεύεις βρίσκεις λιμάνια που βουλιάζουνε στο χτες και να βρεθείς ξανά στο χάος κινδυνεύεις
Παλιές αγάπες αγιασμένες και μικρές , κι άλλες που μείνανε στον κόσμο κολασμένες , σαν καραμέλες μες στο στόμα μας πικρές, μας ταξιδεύουν κάθε βράδυ στοιχειωμένες.
Είχα μια αγάπη τ'ονειρό μου ν'ακουμπώ, κι έγινε θέατρο κι αυτό πυρπολημένο, δέν έχει πόρτα μήτε είσοδο να μπώ, μονάχα έναν θεατή και μεθυσμένο"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου